ความฟลุ๊คมาเยื่อนครับพี่น้อง....เอ
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อวานนี้ นะ โอ้ยธูระของเราทำไมมันเยอะแยะแบบนี้ก็ไม่รู้ นัดอาจารย์โจ้ไว้ตอนเย็นเนี้ยไม่รู้ว่าจะไปทันแกกลับบ้านหรือเปล่า
ฝากแม่ซื้อขนมให้อาจารย์ไว้แล้วด้วย... แงแง เย็นแล้วรถติดด้วยอะ เห้ยทำไมไม่ขยับเลยอะ แงแง จะ 6 โมงเย็นแล้วด้วยอะ อาจารย์ขา รอหนูก่อนนะคะ
อาจารย์มาถึงแล้วคะ...เดินไปหาอาจารย์ ถามหากับแฟนหนุ่มแก เอ้ยไม่ใช่ แฟนสาวแก แฟนสาวบอกว่ากลับไปเมื่อกี้เองคะ .....แงแง
โทรหาอาจารย์ก็ไม่รับสาย...อาจารย์โกดหนูหรือเปล่าคะนี้ .....แงแง
เอาวะไปปริ้นบทที่ 1-3 ที่ห้องสมุดก่อนก็ได้วะ เย้ เย้ บทที่ 1 ปริ้นแร่ะ บทต่อไปเลยนะ เวนนนนนนน.....File เสียครับ หน้าเสียเลยตู ทำไงดีวะ มีfileเดียวซ่ะด้วยดิ่ อ่อ ไม่file เดียวดิ่ มีอีก file ก็ fileที่กำลังหน้าเสียอยู่นี้ไง ทำไมไม่มี Back up ไว้วะ โดนเพื่อนมันด่าเอา ทำงานอารายวะไม่มี Back up ไว้ .... เออตูรู้แล้วเมองอย่ามาซ้ำเติมตูได้ไมวะ ยิ่งเอารมณืไม่ดีเมองก็มากวนติงนะ.....ปริ้นบทที่3 เออ ได้เว่ย ทำไงดีวะบทสองแม่งกว่าจะทำเสร็จตูนอนตอนตีสามเลยนะเว่ย.....เพื่อนด่าแกอย่าเพิ่งร้นดิ่วะ ใจเย็นๆก่อน ค่อยคิด ค่อยๆหาวิธีแก้ไข .....เออ จะแก้ไขไงวะ เมื่อกี้เมองเปิดตั้งนานยังเปิดไม่ได้เลย แล้วมีหน้ามาหัวเราะตูอีก ....โทรหาพี่หนึ่งซิวะเปิ้ล......ฮัลโหลพี่หนึ่ง ร้องไห้นำก่อนเพื่อเรียกความสงสาร....พี่หนึ่ง File บทที่ 2 หนูเปิดไม่ได้มันเสียอะ ทำไงดีอะพี่.....
หัวเราะชุดใหญ่.....ไม่สงสารน้องนุ่งเลยวุ๊ย .....แกก็ทำใหม่ไม่เห็นจะยากเลย....พูดง่ายเนอะพี่หนึ่งเนี้ย ...เออ ส่งFileมาเด่วพรุ่งนี้ดูให้แล้วกัน.....ก็ยังดีเว่ยที่เมตตาคนอย่างหนู.....เห้ยเปิ้ล ฉานเปิดได้แล้วเว่ย ....แม่ง ไอ้เราก็นึกว่ามันโง่ ฉลาดพอตัวเหมือนกัน สรุปว่าเปิดได้ ปริ้นได้ แต่ว่าหาอาจารย์โจ้ไม่ได้...เซง
เรียบร้อยแร่ะ ....หิ้วเว่ย ไปกินข้าวก่อน เออ กินไหนดีวะ อืมมมม ไปทางบ้านฉันก่อนนะ เห้ย แวะร้านนี้แล้วกันไม่รู้กินร้านไหนวะ แม่เจ้า...วันนี้มันวันพุธไม่ใช่เหรอวะทำไมคนมันเยอะเป็นหนอนแบบนี้อะ...ลองเดินเข้าไปดูก่อนแล้วกันว่าร้านมันเป็นไง...โต๊ะเต็มคะ วันนี้มีคอนเสริต ของ เจนนิเฟอร์คิมคะ กำ กำ....เห้ยนั่งดูร้านมันก่อนแล้วกัน นั่งทำหน้ามึนๆอยู่ดีๆ ก็มี PR สาวเดินมาบอกว่า พี่คะเชิญทางนี้คะ...เห้ยไร วะ ได้โต๊ะได้ไงวะ ....งง งง อ่ะเด่
อย่าบอกนะว่าได้นั่งโต๊ะตัวนี้อะ ได้ ได้ไงวะ นี้มัน ส่วน VIP เห้ย นั่งโต๊ะตัวกลางเห็นป้าคิมชัดแจ่วแว่วเลยนะนั้นอะ...มานฟลุ๊คกันเจรงๆเลยไอ้สองตัวนี้อะ....
โต๊ะตัวนี้มันสุดยอดเจรงๆ ที่นั่งๆอยู่ก็รุ่น นั่งวิปัสนากรรมฐานกันทั้งนั้น ไอ้เด็กสองคนนี้มานหลุดได้นั่งโต๊ะนี้ได้ไงวะ ฟลุ๊คชัดๆ .......
สั่งอาหารเหมือนคนไม่ได้กินข้าวมาสามวัน นี้ก็อยากกิน โน้นก็อยากกิน เอ้าสั่งเลย เล่นกับข้าวกันมาหลายอย่างเลย สบายอยู่แล้วววว ดูหน้าก็รู้ว่าไม่เหลือแน่นอน
เมื่อถึงเวลาคอนเสริต...ลุงโก้ออกมาก่อน เป่าแซคซ่ะหน้าแดงเลย...ร้องอยู่สองเพลง รู้จักแค่เพลงเดียว...ภาวนา อิอิอิ แต่ก็เจ่งไปเลย ลุงแกเป่าได้ไพเราะมากๆชอบๆ เล่นเอาเคลิ้มกันทั้งร้านเลยอะ สุดยอดจิงๆ เลยอะ ป้ามาแล้วววอะ ก้มซ่ะ นมหกแล้วคะป้าขา หกหมดแล้ว ป้าไม่กัวเลยให้ตายเหอะ......
ป้าร้องเพลงนี้เพลงแรกเลย เพลงโปดของหลานเองคะ....คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว......แงแงแง คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียวเจรงๆเลยอะ
แล้วป้าก็เดินลงจากเวทีมายื่นตรงโต๊ะดิฉันขา ขอบอกขาว่า ดิฉันสองคนน่ะคะ ออกทีวีจอใหญ่กันอยู่นานสามเพลงคะ ขอโทดนะคะไม่มีกล้องคะ ไม่รู้นิคะว่าจะไปเจอเหตุการณแบบนี้คะ นั่งมองหน้ากันเสียดายโว้ย เพื่อนแม่งด่าตูอีก แม่งทุกทีพกกล้อง วันนี้เสือกไม่พกมาซ่ะงั้นแร่ะ....เออ ตูก็เสียตายอยู่นี้ไง แงแงแง
เหอ เหอ ป้าก็แซวไปแซวมา ไอ้สองตัวนี้ก็ยิ้มแล้วก็หัวเราะกันอย่างเดียวทำไรไม่ได้ อายยยยย ครับพี่น้อง ป้าแกก็ยื่นแทบจะขี่หลังอยู่แล้วไอ้สองคนก็ไม่เอากล้องออกมาถ่ายป้าแกซักที คนอื่นเขาก็อิจฉาไอ้สองตัวนี้กันทั้งนั้นได้นั่งโต๊ะนี้ แม่งมีโอกาสแต่ไม่ฉวยโอกาสกันเลยไอ้สองตัวนี้ เท่าที่ได้ถ่ายมาก็กล้องมือถือ ไม่ชัดเลยไม่อยากเอาออกมาโพสอะ อายยยยย ป้าเริ่มเซงไอ้สองตัวนี้แร่ะไม่ถ่ายรูปตูซักที ไปก็ได้วะ ป้าหนูก็อยากถ่ายอะคะแต่ว่าไม่มีกล้อง แงแงแง
บรรยากาศเมื่อคืนหนุกหนานไปด้วยความหยาบคายของป้าคิม ป้าก็ร้องเพลงโปรดของเราหลายเพลงเลยแร่ะ แล้วป้าก็ปล่อยคำผวนออกมาหลายคำเลยแร่ะ เช่น ผีหิ้วหัว แม่งตูไม่รู้ก็ขำไป แต่ไอ้เพื่อนถามว่ารู้ป่าวว่า ผวนว่าไร แม่งแล้วมันก็หัวเราะ เออ ตูผวนไม่เก่งให้มันรู้ไป (ตอนนี้รู้แร่ะ มานบอก) ป้าเอนเตอร์เทรนได้สนุกสนานจิงๆ ฟังเพลงกันไปไม่ได้สนใจคุยกันเลย แหม่ ร้านนี้ ผู้ชายหล่อๆเพียบเลยนะ เอาไว้เราไปเที่ยวกันนะ ออน น้ำ หล่อน้ำลายไหลเลยวะ
เมื่อคืนก็จบด้วยเพลง ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ ป้าก็แซวมือกี้ต้าประจำวงซ่ะหน้าดำไปเลย แต่ป้านี้น่ารักมากเลยนะ ร้องเพลงวันนี้ได้ถูกใจเราที่ซู๊ดเลยวะ
กลับบ้านนอนแล้วนะ เออ ขอบใจที่มาเป็นภาระฉันวันนี้นะ เมองไม่น่ามาเลย แต่ก็ขอบใจ ถ้าไม่ได้แก ฉันก็คงไม่มีรถมาหาจารย์วะ แม่งเมองนี้ใจดีเจรงๆเลย
เวนกำทำไงดีขนมจะเสียไหมอะ อาจารย์โจ้ไม่อยู่........แป๋ววววววววว
เอาไว้จะพยายามหารูปคืนนั้นมาลงแล้วกันนะ
เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า...เมื่อวานนี้ นะ โอ้ยธูระของเราทำไมมันเยอะแยะแบบนี้ก็ไม่รู้ นัดอาจารย์โจ้ไว้ตอนเย็นเนี้ยไม่รู้ว่าจะไปทันแกกลับบ้านหรือเปล่า
ฝากแม่ซื้อขนมให้อาจารย์ไว้แล้วด้วย... แงแง เย็นแล้วรถติดด้วยอะ เห้ยทำไมไม่ขยับเลยอะ แงแง จะ 6 โมงเย็นแล้วด้วยอะ อาจารย์ขา รอหนูก่อนนะคะ
อาจารย์มาถึงแล้วคะ...เดินไปหาอาจารย์ ถามหากับแฟนหนุ่มแก เอ้ยไม่ใช่ แฟนสาวแก แฟนสาวบอกว่ากลับไปเมื่อกี้เองคะ .....แงแง
โทรหาอาจารย์ก็ไม่รับสาย...อาจารย์โกดหนูหรือเปล่าคะนี้ .....แงแง
เอาวะไปปริ้นบทที่ 1-3 ที่ห้องสมุดก่อนก็ได้วะ เย้ เย้ บทที่ 1 ปริ้นแร่ะ บทต่อไปเลยนะ เวนนนนนนน.....File เสียครับ หน้าเสียเลยตู ทำไงดีวะ มีfileเดียวซ่ะด้วยดิ่ อ่อ ไม่file เดียวดิ่ มีอีก file ก็ fileที่กำลังหน้าเสียอยู่นี้ไง ทำไมไม่มี Back up ไว้วะ โดนเพื่อนมันด่าเอา ทำงานอารายวะไม่มี Back up ไว้ .... เออตูรู้แล้วเมองอย่ามาซ้ำเติมตูได้ไมวะ ยิ่งเอารมณืไม่ดีเมองก็มากวนติงนะ.....ปริ้นบทที่3 เออ ได้เว่ย ทำไงดีวะบทสองแม่งกว่าจะทำเสร็จตูนอนตอนตีสามเลยนะเว่ย.....เพื่อนด่าแกอย่าเพิ่งร้นดิ่วะ ใจเย็นๆก่อน ค่อยคิด ค่อยๆหาวิธีแก้ไข .....เออ จะแก้ไขไงวะ เมื่อกี้เมองเปิดตั้งนานยังเปิดไม่ได้เลย แล้วมีหน้ามาหัวเราะตูอีก ....โทรหาพี่หนึ่งซิวะเปิ้ล......ฮัลโหลพี่หนึ่ง ร้องไห้นำก่อนเพื่อเรียกความสงสาร....พี่หนึ่ง File บทที่ 2 หนูเปิดไม่ได้มันเสียอะ ทำไงดีอะพี่.....
หัวเราะชุดใหญ่.....ไม่สงสารน้องนุ่งเลยวุ๊ย .....แกก็ทำใหม่ไม่เห็นจะยากเลย....พูดง่ายเนอะพี่หนึ่งเนี้ย ...เออ ส่งFileมาเด่วพรุ่งนี้ดูให้แล้วกัน.....ก็ยังดีเว่ยที่เมตตาคนอย่างหนู.....เห้ยเปิ้ล ฉานเปิดได้แล้วเว่ย ....แม่ง ไอ้เราก็นึกว่ามันโง่ ฉลาดพอตัวเหมือนกัน สรุปว่าเปิดได้ ปริ้นได้ แต่ว่าหาอาจารย์โจ้ไม่ได้...เซง
เรียบร้อยแร่ะ ....หิ้วเว่ย ไปกินข้าวก่อน เออ กินไหนดีวะ อืมมมม ไปทางบ้านฉันก่อนนะ เห้ย แวะร้านนี้แล้วกันไม่รู้กินร้านไหนวะ แม่เจ้า...วันนี้มันวันพุธไม่ใช่เหรอวะทำไมคนมันเยอะเป็นหนอนแบบนี้อะ...ลองเดินเข้าไปดูก่อนแล้วกันว่าร้านมันเป็นไง...โต๊ะเต็มคะ วันนี้มีคอนเสริต ของ เจนนิเฟอร์คิมคะ กำ กำ....เห้ยนั่งดูร้านมันก่อนแล้วกัน นั่งทำหน้ามึนๆอยู่ดีๆ ก็มี PR สาวเดินมาบอกว่า พี่คะเชิญทางนี้คะ...เห้ยไร วะ ได้โต๊ะได้ไงวะ ....งง งง อ่ะเด่
อย่าบอกนะว่าได้นั่งโต๊ะตัวนี้อะ ได้ ได้ไงวะ นี้มัน ส่วน VIP เห้ย นั่งโต๊ะตัวกลางเห็นป้าคิมชัดแจ่วแว่วเลยนะนั้นอะ...มานฟลุ๊คกันเจรงๆเลยไอ้สองตัวนี้อะ....
โต๊ะตัวนี้มันสุดยอดเจรงๆ ที่นั่งๆอยู่ก็รุ่น นั่งวิปัสนากรรมฐานกันทั้งนั้น ไอ้เด็กสองคนนี้มานหลุดได้นั่งโต๊ะนี้ได้ไงวะ ฟลุ๊คชัดๆ .......
สั่งอาหารเหมือนคนไม่ได้กินข้าวมาสามวัน นี้ก็อยากกิน โน้นก็อยากกิน เอ้าสั่งเลย เล่นกับข้าวกันมาหลายอย่างเลย สบายอยู่แล้วววว ดูหน้าก็รู้ว่าไม่เหลือแน่นอน
เมื่อถึงเวลาคอนเสริต...ลุงโก้ออกมาก่อน เป่าแซคซ่ะหน้าแดงเลย...ร้องอยู่สองเพลง รู้จักแค่เพลงเดียว...ภาวนา อิอิอิ แต่ก็เจ่งไปเลย ลุงแกเป่าได้ไพเราะมากๆชอบๆ เล่นเอาเคลิ้มกันทั้งร้านเลยอะ สุดยอดจิงๆ เลยอะ ป้ามาแล้วววอะ ก้มซ่ะ นมหกแล้วคะป้าขา หกหมดแล้ว ป้าไม่กัวเลยให้ตายเหอะ......
ป้าร้องเพลงนี้เพลงแรกเลย เพลงโปดของหลานเองคะ....คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียว......แงแงแง คิดถึงเธอทุกทีที่อยู่คนเดียวเจรงๆเลยอะ
แล้วป้าก็เดินลงจากเวทีมายื่นตรงโต๊ะดิฉันขา ขอบอกขาว่า ดิฉันสองคนน่ะคะ ออกทีวีจอใหญ่กันอยู่นานสามเพลงคะ ขอโทดนะคะไม่มีกล้องคะ ไม่รู้นิคะว่าจะไปเจอเหตุการณแบบนี้คะ นั่งมองหน้ากันเสียดายโว้ย เพื่อนแม่งด่าตูอีก แม่งทุกทีพกกล้อง วันนี้เสือกไม่พกมาซ่ะงั้นแร่ะ....เออ ตูก็เสียตายอยู่นี้ไง แงแงแง
เหอ เหอ ป้าก็แซวไปแซวมา ไอ้สองตัวนี้ก็ยิ้มแล้วก็หัวเราะกันอย่างเดียวทำไรไม่ได้ อายยยยย ครับพี่น้อง ป้าแกก็ยื่นแทบจะขี่หลังอยู่แล้วไอ้สองคนก็ไม่เอากล้องออกมาถ่ายป้าแกซักที คนอื่นเขาก็อิจฉาไอ้สองตัวนี้กันทั้งนั้นได้นั่งโต๊ะนี้ แม่งมีโอกาสแต่ไม่ฉวยโอกาสกันเลยไอ้สองตัวนี้ เท่าที่ได้ถ่ายมาก็กล้องมือถือ ไม่ชัดเลยไม่อยากเอาออกมาโพสอะ อายยยยย ป้าเริ่มเซงไอ้สองตัวนี้แร่ะไม่ถ่ายรูปตูซักที ไปก็ได้วะ ป้าหนูก็อยากถ่ายอะคะแต่ว่าไม่มีกล้อง แงแงแง
บรรยากาศเมื่อคืนหนุกหนานไปด้วยความหยาบคายของป้าคิม ป้าก็ร้องเพลงโปรดของเราหลายเพลงเลยแร่ะ แล้วป้าก็ปล่อยคำผวนออกมาหลายคำเลยแร่ะ เช่น ผีหิ้วหัว แม่งตูไม่รู้ก็ขำไป แต่ไอ้เพื่อนถามว่ารู้ป่าวว่า ผวนว่าไร แม่งแล้วมันก็หัวเราะ เออ ตูผวนไม่เก่งให้มันรู้ไป (ตอนนี้รู้แร่ะ มานบอก) ป้าเอนเตอร์เทรนได้สนุกสนานจิงๆ ฟังเพลงกันไปไม่ได้สนใจคุยกันเลย แหม่ ร้านนี้ ผู้ชายหล่อๆเพียบเลยนะ เอาไว้เราไปเที่ยวกันนะ ออน น้ำ หล่อน้ำลายไหลเลยวะ
เมื่อคืนก็จบด้วยเพลง ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ ป้าก็แซวมือกี้ต้าประจำวงซ่ะหน้าดำไปเลย แต่ป้านี้น่ารักมากเลยนะ ร้องเพลงวันนี้ได้ถูกใจเราที่ซู๊ดเลยวะ
กลับบ้านนอนแล้วนะ เออ ขอบใจที่มาเป็นภาระฉันวันนี้นะ เมองไม่น่ามาเลย แต่ก็ขอบใจ ถ้าไม่ได้แก ฉันก็คงไม่มีรถมาหาจารย์วะ แม่งเมองนี้ใจดีเจรงๆเลย
เวนกำทำไงดีขนมจะเสียไหมอะ อาจารย์โจ้ไม่อยู่........แป๋ววววววววว
เอาไว้จะพยายามหารูปคืนนั้นมาลงแล้วกันนะ
No comments:
Post a Comment