Tuesday, December 11, 2007

อยากรู้แต่ไม่อยากถาม




ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีความทุกข์ ไม่เคยรู้ว่าการปวดใจ มันเป็นยังไง จนมาได้เจอในครั้งนี้ ได้รู้แล้วว่ามันแทบจะทนไม่ไหว มันทรมานมากเหลือเกิน การที่เราเห็นคนที่เรารักเจ็บปวดกับโรคร้าย การที่เรารู้ว่าเขาอาจอยู่กับเราอีกไม่นาน มันเป็นสิ่งที่เราอยากจะรับความทุกข์ทรมานทั้งหมดมาไว้ที่เรา ถ้าเราสามารถหยิบเอาความเจ็บปวดเหล่านั้นของคนที่เรารักมาใส่ไว้ที่เราได้เราก็อยากจะเอามันมาไว้ที่เราให้หมด ขอให้ความเจ็บปวดมันหายไปจากคนที่เรารักให้เขาเลิกทรมาน ให้เขามีความสุข เห็นเขาเจ็บปวด เราเองก็เจ็บกว่าเขาเป็นร้อยเท่า จะมีใครไหมที่จะทำให้เขาหายเจ็บปวดซักที จะให้เราแลกกับอะไรเราก็พร้อมจะให้ทุกอย่างขอเพียงอย่างเดียวให้เขาหายจากการเจ็บปวดซักทีเถอะ เพราะว่าตอนนี้ตัวเราเองก็แทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว น้ำตามันออกมาทุกวัน ทุกช่วงเวลาที่คิดถึงมัน ตอนนี้เราเองน่าจะเป็นคนทีทรมานที่สุด ความรู้สึกนี้โหดร้ายมาก มันเลวร้ายจริงๆนะ ทำไมมันถึงทำให้เราปวดใจได้ขนาดนี้นะ มันทรมานมากๆ ไม่รู้จะบรรยายให้รู้สึกได้อย่างไรว่าเราเองจะไม่ไหวอยู่แล้ว ทั้งร่างและจิตใจของเรามันเหมือนว่าจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆอยู่แล้ว มันเจ็บปวดจริงๆเลย


ขอบคุณใครบ้างคนนะที่แอบให้กำลังใจเราเงียบๆ หรือว่าเราคิดไปเองก็ไม่รู้ อิอิ....

ฉันว่าฉันเห็นนะว่าแกแอบส่งสายตาให้ฉัน หรือว่าฉันคิดไปเองว๊า.....

อะอะอะ ก็เวลาฉันแอบมองตาแกอะ แล้วบังเอิญเห็นแววตาแกแบบนั้นมันเขินเว่ย หรือว่าคิดไปเองวุ๊ย.....

แต่ฉันก็อยากรู้เหมือนกันนะว่าแกคิดไงกันแน่ ฉันไม่เข้าใจแกเอามากเลย เพราะว่ามันเห็นสายตาแกนั้นแร่ะเว่ย

อยากรู้นะแต่ไม่อยากถาม....แกเองก็คงอยากรู้แต่ไม่อยากถามฉันเหมือนกัน....คิดไปเองป่าวเปิ้ลเอ่ย

เอาเป็นว่าฉันอะ กำลังตัดใจจากแกอยู่ก็แล้วกัน แล้วนี้แกโทรหาฉํนทำไมเนี้ย.....ฮ่า โทรมาทำไม

ฉันกำลังตัดใจจากแกอยู่เว่ย.....

เออ เออ รับก็ได้....รับแล้วจ้า
เวนกำตัดใจไม่ได้แน่เลยเรา
................................................................................
อยากรู้แต่ไม่อยากถาม
ได้ชิดเพียงลมหายใจ แค่ได้ใช้เวลาร่วมกัน แค่เพื่อนเท่านั้น แต่มันเกินห้ามใจ
ที่ค้างในความรู้สึก ว่าลึกๆเธอคิดยังไง รักเธอเท่าไร แต่ไม่เคยพูดกัน
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้ มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ แต่ไม่อยากถาม (กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป/กลัวรับมันไม่ไหว)
ไม่ถามยังดีซะกว่า เพราะฉันรู้ถ้าเราถามกัน กลัวคำๆนั้น อาจทำร้ายหัวใจ
อะไรที่อยู่ในใจก็เก็บเอาไว้ มันมีความสุขแค่นี้ก็ดีมากมาย
เธอจะมีใจหรือเปล่า เธอเคยมองมาที่ฉันหรือเปล่า ที่เราเป็นอยู่นั้นคืออะไร
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ แต่ไม่อยากถาม (กลัวว่าเธอเปลี่ยนไป/กลัวรับมันไม่ไหว)
เธอจะมีใจหรือเปล่า มันคือความจริงที่ฉันอยากรู้ติดอยู่ในใจ แต่ไม่อยากถาม กลัวรับมันไม่ไหว
............................................................................................
เฮอ..........คิดฮอดหลายเน้อ อ้ายเล็ก เมื่อไหร่จะกลับบ้านเฮาซักทีเน้อ
อีน้อง ไม่มีคนเมาท์เลย
คิดถึงปู๋จายคนนั้นด้วยนะ

No comments: